marieke-in-maleisie.reismee.nl

Dag 20: wat zal de dag ons vandaag weer brengen

Gelukkig, de kinderen zijn rustig gebleven. Goed geslapen vannacht. En zoals elke dag begint mijn ochtend met een buurman die gorgelend en hoestend wakker wordt. Een erg fris geluid brrrrr. Je kan de klok er op gelijk zetten, rond 6.15 uur. En opeens staan er ook nog twee Thaise dames van Green Lion. Ok, het wordt toch echt wel dringen in de auto. De oplossing is een lokale taxi. Wilma en ik stappen vol enthousiasme in, samen met coördinator Nick. Een gezellige babbelaar, die zeer geïnteresseerd is in wie we zijn. We zijn nog nooit zo snel op het eiland geweest. Maag moet een beetje bijkomen. Nick heeft hier geen last van, hij zit half gedraaid naast de bestuurder met ons te praten.Daar aangekomen blijken de Thaise meiden van het hoofdkantoor te zijn. Ze gaan kijken hoe en wat en vragen of we nog tips hebben. Wellicht is het een goed idee om te beginnen met een introductie ochtend op het eiland voor de nieuwe vrijwilligers. Bijvoorbeeld eerst naar de film kijken over het eiland, daarna een welkomswoord van de manager en vervolgens een rondleiding over het eiland. Dan weet je gelijk wie wie is en weet je wat meer over de achtergrond van de apen.Na het schoonmaken van de hokken en het vertedere moment met de apen is het verf tijd. Samen met Johanna en Wanda de nachtverblijven verven. Een mooie kleur groen. Het is wel een klusje, want het zijn heel veel hekken die geverfd moeten worden. In de tussentijd staat Harry naast mij te spugen. Op mijn gezicht, op mijn kleding. Hij wil aandacht. Het is toch schattig. Van Matt, de ranger, mag ik Harry een koekje geven. Ik heb wat losse crackers bij mij die hij heel graag wil hebben. Hij pakt ieder stukje heel voorzichtig met zijn hand. Of ik mag het in zijn mond doen en dan pakt hij alles weer uit zijn mond. Legt een voorraad aan. Zo schattig.Opeens roept Wilma mij. Of ik bij Iwamka wil komen voor een klusje. Tuurlijk. Wanda en Johanna zijn zo aardig om mijn stukje af te verven (voor zover het af is, want denk dat ze nog wel 2 weken bezig zijn). Iwanka heeft de black coffee meegenomen. Typische Maleise koffie, zo ontzettend zoet. Daar ben ik echt even aan toe.Lunch tijd, dit keer sandwiches. Je zou denken, heerlijk. Maar geloof me, geroosterd brood de hele dag ingepakt in folie levert een slap, zacht iets op. Het gaat om het idee en dat is lief. Even geen rijst of macaroni.Na de lunch is het weer schoonmaak tijd. Stephen hangt de zoveelste UV verlichting op en wij ruimen al datgene op wat er uit het plafond komt door zijn actie. Kuch, kuch. Met de beperkte middelen die we hebben zijn Lin en ik wel in staat om de boel er weer een beetje schoon uit te laten zien. Geeft toch best wel een voldaan gevoel. In de tussentijd gaat het ontzettend hard regenen. Zo schattig om te zien hoe de apen zich tegen de regen beschermen. Ze gebruiken de grote bladen als paraplu.Het is een warme dag en de douche in het hotel is een verademing. Rond 16 uur zit ik weer op het terras van het hotel met de intentie om wat mails te gaan bekijken, te werken aan mijn blog, het nieuws te lezen enz. En opeens is het 22 uur en heb ik alleen maar zitten kletsen. Met Yin, de eigenaresse van het hotel over de uitdagingen van het runnen van een hostel in Maleisië. Bijvoorbeeld dat veel locals een kamer reserveren, maar dan uiteindelijk niet komen opdagen. Gisteren zijn er 6 mensen niet gekomen. Dat is een grote verliespost. Ze kunnen het zich helaas niet veroorloven om een creditcard systeem aan te schaffen, waardoor mensen bij reservering moeten betalen. Vandaag is er een overboeking, omdat een stel via twee booking sites dezelfde kamer hebben gereserveerd. Terwijl zij dachten dat het om twee verschillende kamers ging, omdat ze dit via twee verschillende sites gereserveerd hebben. Uiteindelijk kunnen ze nog ergens anders slapen, maar dan heb je opeens weer een kamer leeg staan. Zo gaat het constant. Ook veel locals die reserveren, maar dan eerst willen komen kijken. En als het ze niet bevalt, dan gaan ze weer weg. Terwijl de reservering er wel staat voor hun.Veel mensen vergeten dat het een hostel is en niet een hotel (alhoewel ik het zelf ook een hotel noem). Dit betekent dat je voor weinig geld een bed kan reserveren, maar je reserveert geen kamer. Je kan dus kamergenoten hebben. En het kan zijn dat je een douche moet delen. Maar dat is normaal bij een backpackers hotel.Je verandert er niet zoveel aan. Volgens Yin is het de Maleise mentaliteit.In de loop van de avond komen de bekenden weer langs. Paulien en Sogar hebben gedag gezegd tegen de familie van Sogar. Nog even gevraagd hoe het met hun spierpijn gaat. Zoveel spierpijn als ik had met het naar beneden dalen van de berg, zo weinig spierpijn blijken zij te hebben na het beklimmen van dezelfde berg gisteren. We hadden dan toch beter de berg kunnen beklimmen, maar dat zag er juist veel inspannender uit. En trouwens, de elektriciteitsdraden maken geen geluid; dat zijn krekels.Uiteindelijk raak ik in gesprek met een Chinese jongen die al een paar maanden rondreist. Als je dan alle verhalen hoort van de diverse landen, de problemen, de cultuur verschillen, dan realiseer je je dat je als vrouw in Europa veel kansen hebt, veel vrijheid hebt. Dat voel ik tenminste zo, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat de vrouwen hier in Maleisië of in China een probleem hebben met hun status. Ze zijn vaak niet anders gewend.Al wandelend naar bed raak ik nog in gesprek met een Maleis koppel wat hier een paar dagen verblijft (heb het er maar druk mee hahaha). Zij werkt al 5 jaar aan een studie over het sociale gedrag van olifanten in Maleisië. Door de palmolie industrie en de verstedelijking verandert de omgeving in Maleisië. Hele stukken natuurlijke bossen wordt weggehakt om te vervangen voor o.a. de palmbomen. Hierdoor sterft de orang-oetan langzamerhand uit, maar ook de olifanten. Laatst was er een baby olifantje aangereden op een nieuwe snelweg dwars door hun leefgebied heen. De vraag van het onderzoek is hoe de olifanten zich kunnen aanpassen aan de veranderde omgeving en hoe wij ze hier bij kunnen helpen.En zo ben ik weer wat wijzer naar bed gegaan. Dat is toch wel een van de mooie dingen van het reizen en het verblijven in een omgeving waar allemaal mensen komen met een verhaal. Het doet je beseffen dat er nog zo veel van de wereld te zien is. Het verbreed je horizon.

Reacties

Reacties

Errol

Mooie blog hoor. En weer mooie impressies en ervaringen opgedaan. Maare ......... morgenochtend 06.00u, Schiphol.

Floor de CvC

Alweer een mooi verhaal Marieke jammer dat dit een van je laatste dag bij de apen is. Lieverd morgen ben je weer thuis en horen wel verder al je verhalen. Goede vlucht naar het nu natte Ned. Tot ziens meisje.

Margot

Ha Marieke, wat een prachtige, interessante, mooie, gezellige en vooral leerzame weergave van je tijd bij de Orang Oetans en je verblijf in Maleisië. Goede reis terug naar huis..

Jan en Bunie

Dag Marieke,

Aan alles komt een eind, dus ook aan deze voor jou zo interessante reis. Dank dat we mee mochten reizen en op afstand ook van de natuur en cultuur mochten genieten. Journalist zou ook wat voor jou zijn, gezien je prachtige levendige verhalen. Fijn dat je zo genoten hebt! Een goed vlucht morgen naar Schiphol. Het zal eerst weer wennen zijn !! Tevens heel veel succes met je nieuwe baan!
liefs van ons

Suzanne

Mooie verhalen, leuk ze straks weer in het echt te horen...

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!