Kan niet wachten. Klaar voor mijn tweede week orang-oetan project. Gelukkig zijn mijn spieren in mijn benen aan de betere hand en zou ik daar geen last meer van moeten hebben. Het lijkt er verder op dat het voetbad met Dettol geholpen heeft. De snee zit er niet meer ontstoken uit. Maar toch voor de zekerheid verband er om, want we moeten wel de hele dag rondlopen in plastic laarzen. Laarzen waarin veel mensen hun zweetvoeten stoppen. De coördinatoren hebben wel aangegeven dat ze wat meer grote maten moeten kopen, want op dit moment is er 1 geel paar waar ik in kan. En dit paar wordt ook door de rangers gebruikt. Wel grappig, want zodra ze mij zien aankomen, wisselen ze van laarzen omdat zij ook andere laarzen aankunnen. Verder worden de laarzen ook gebruikt door bloedzuigers, mieren en schorpioenen. Dus eerst ondersteboven keren alvorens schoeisel aan te trekken. Het aantal vrijwilligers is gestegen naar 7 personen. Allemaal hebben we al een week op het eiland doorgebracht behalve de twee Duitse meisjes. Zij komen naar beneden in een werkoverall, maar dan met korte mouwen en korte broek. Ze hebben de pijpen en mouwen er af geknipt. Ik weet niet hoe het kan, maar zelfs dat laten ze er sexy uitzien.Het is wat chaotisch om 7 uur in de ochtend. Paul Row, de eigenaar van Green Lion, is vanochtend vroeg aangekomen en zal meegaan naar het eiland om de nieuwe coördinatoren voor te stellen. Het zijn er drie uit Taiping: Nick, Tony en Vivienne. Zij gaan de vrijwilligers begeleiden voor de komende weken. En verder gaat Rien ook mee. Het worden wel heel veel begeleiders. Maar eerst wordt er nog even gediscussieerd over het aantal plaatsen in de auto. Op dat moment moet ik wel echt tegen mijzelf zeggen: rustig, laat hun het oplossen. Je bent hier niet om iets op te lossen. Laat het gaan, laat het gaan. Adem in, adem uit. Dit is Maleisië.Uiteindelijk komt het allemaal goed en gaan we de boot op naar het eiland. Hallo orang-oetans, daar zijn we weer. Zo leuk om ze weer te zien. Hi Didin, hi Kate, hi Li Poh, how are you Harry? Gelijk maar even aan Wanda en Johanna uitgelegd dat ze niet hun vingers de kooi in moeten steken. Dit werd ons uitgelegd door Itka en Zatie, maar de nieuwe vrijwilligers zijn zelf ook voor het eerst op het eiland.Na het eten blijf ik met Wanda en Johanna achter om de kooien schoon te maken. Matt, een van de rangers, vraagt mij om aan de meiden uit te leggen hoe het moet. Geen probleem, gelijk ook maar uitgelegd aan de coördinatoren. Zij hebben het idee dat ze ons moeten meehelpen inclusief voeren en de apen naar hun buitenverblijf brengen. Ik begrijp heel goed dat ze dit graag willen doen, alleen dat is juist het leuke van ons werk. Doordat er nu zoveel meer mensen zijn, kunnen we al minder tijd doorbrengen bij de apen. En dat is jammer.Nadat de hokken schoongemaakt zijn, kijk ik een beetje rond wat voor andere werkzaamheden er nog zijn. Rien geeft aan dat ik even moet rusten. Ik kijk haar aan en zeg: hoezo rusten? Ik heb net anderhalf uur gewerkt. I know you are a strong woman, but it is my responsiblity to take care of you. Zij vragen, wij draaien. Dan ga ik toch lekker op de grond zitten tegenover Harry om een beetje met hem te praten en wat aandacht aan hem te besteden. Het is toch een lieverd, alle vrouwen hebben wat met hem. Hij heeft karakter en zulke lieve ogen. Je kan er helemaal in weg dwalen.In de tussentijd geef ik als hint dat het wellicht een idee is om de hangmaten af te maken. Mede ook omdat het soms wat zoeken is naar werkzaamheden. Gelukkig komt op dat moment Matt aanlopen en geeft hij aan dat we de hangmaten gaan afmaken. Samen met Tony hang ik de hangmat op. Zeer zwaar werk omdat het boven ons hoofd is. Goed voor de schouderspieren. Maar gelukkig zijn we net voor de lunch klaar. Ik vraag aan Matt of hij wil kijken of we het goed gedaan hebben. Hij bedenkt zich niet en springt zo in de hangmat.Dit laatste voorbeeld geeft heel goed het verschil aan tussen twee weken geleden en nu. De ramadan is voorbij. De mensen hebben veel meer energie, ze zijn zich meer bewust van de omgeving. Itke heeft aangegeven nooit meer zo’n project te doen tijdens de ramadan. Het is puur overleven door de hitte. Door de ramandan komen er ook zeer weinig mensen naar het eiland, waardoor het zeer lange hangdagen zijn. En als je dan al verzwakt bent doordat je niet mag eten en drinken; ik zou chagrijnig zijn en alleen maar hoofdpijn hebben. Nu komen er weer meer lokale gasten en is het zowaar druk op het eiland. Er is veel te doen, wat ook zorgt voor meer energie op het eiland. We voelden ons al heel welkom, maar de communicatie is nu veel beter. We zijn nu meer onderdeel van het team.Het is bijna lunchtijd. Op dat moment komt Iwanka aanlopen en is helemaal enthousiast om mij weer te zien. Ze noemt mij mama, geeft mij een kus en een knuffel. Later heeft ze aan Wilma vertelt dat ze mij mama noemt, omdat ze vindt dat ik zo’n wijze vrouw ben en dat ze het gevoel heeft veel van mij te kunnen leren. Wat natuurlijk een ontzettend groot compliment is.Later wenkt Iwanka mij en geeft mij een kop koffie. Heerlijk. Morgen neemt ze voor mij een traditionele black coffee mee. Ze weet dat ik graag koffie wil, maar op het eiland is dat niet te krijgen. Ondertussen is de rest al aan het lunchen, maar zelf ben ik nog aan het babbelen met Iwanka. Ze is reeds 14 jaar een Ranger en weet zo veel over de beesten te vertellen. Bijvoorbeeld dat de alpha man BJ de grote opgezette wangen heeft, omdat hij de alpha man is. Carlos is klaar om het gevecht aan te gaan met BJ en daardoor worden zijn wangen steeds steviger en groter. Op het moment dat Carlos zou winnen, gaan bij BJ de wangen zakken. En Carlos wordt dan de grote alpha man met de grote stevige wangen. Dat gaan de rangers nu niet doen, want er is geen plek voor twee alpha mannen. Dat zou teveel onrust in de groep brengen.Na de lunch is het weer genieten van Katie, Didin en Li Poh. Omdat het water nu zo hoog staat, staat hun bouwwerk in het water. Wist zelf niet dat apen van badderen houden, maar deze drie wel. Ze gaan echt volledig het water in om af te koelen. Niet om te zwemmen, maar wel om te spelen.Tijd voor het maken van de meloensap en de rijst. Lin en ik gaan de baby kamer en het kantoor schoonmaken. Stephen wil ons helpen, maar dan zegt de dierenarts / lokale manager dat dit geen werk is voor mannen. Hij zoekt wel wat anders voor Stephen. Uiteindelijk wordt het de taak van Stephen om UV- lampen op te hangen in het plafond. Lin en ik zijn druk bezig om alles schoon te maken met de beperkte middelen die we hebben. Raam wassen met water en Dettol en droogmaken met WC papier. Verder alle keutels van de salamanders weghalen. Nadat we klaar zijn, ziet het er oprecht veel schoner uit.Klaar om de boot te pakken zien we opeens dat Didin probeert uit te breken uit zijn kooi. Hij heeft een stuk hout gepakt en heeft dit tussen het gaas gezet. Vervolgens gaat hij er op staan om het gaas uit elkaar te krijgen. En dat lukt hem ook. Lin holt heel hard naar de ranger om over het kattenkwaad van Didin te vertellen. Op het moment dat de ranger komt, gaat Didin heel snel het gaas weer op dezelfde manier repareren. Op de veranda hangt een bord waarop staat dat de oeran-otang voor 95% dezelfde DNA heeft als de mens. Als je deze actie ziet van Didin, dan geloof ik het absoluut. De ranger gaat in de kooi, maar wel met een stok. Zodra je op hun territorium komt is voorzichtigheid heel belangrijk. Hoe aardig ze ook lijken en zijn.We pakken de boot van kwart over 3 en eenmaal thuisgekomen eerst een heerlijke douche. Terwijl ik aan het bijkomen ben op het terras van het hotel, komt de familie van Sogar langs om wat te eten. Ze vragen of ik mee wil eten. Alhoewel ik al wel gegeten heb, ben ik absoluut in voor een saté (of Satay zoals ze het hier noemen). De eetcultuur hier is heel anders dan in Nederland. We gaan aan een tafeltje zitten midden op de straat met allemaal tentjes om ons heen. Een ieder gaat ergens wat bestellen en deelt vervolgens het eten met elkaar. Dit gaat allemaal ook erg snel, het is anders samen eten. Het is nu 22uur en tijd om naar bed te gaan. Plotseling komen er achter elkaar twee gezinnen binnen met in totaal 7 jonge kinderen. Oeps, waar gaat dat allemaal heen. Benieuwd of we hier last van gaan krijgen.