Oh la la, ik kom niet eens meer mijn bed uit. Mijn spieren willen gewoon niet meer. Wat een intense spierpijn. De familie is ook al wakker, het is slechts 6 uur zucht. Tasje gepakt en naar beneden gegaan. Afspraak met Wilma is om half 8 beneden. Opeens komt Wilma helemaal emo aanrennen: oh gelukkig, daar ben je. Heb maar op je deur geklopt en ik hoorde maar niets. Je kon wel dood op bed liggen. En ze geeft mij een kus. Wat een schat. Whats app is handig als je wifi hebt en helaas is dat niet overal.Nu wel de roti gegeten, wat een lekker ontbijt. En deze keer wel een bus rechtstreeks naar Taiping. Nog weer een filmpje gekeken. Een romantische film waarin de vrouwen geloven dat als je met de hoofdrolspeler naar bed gaat, je gaat trouwen met je volgende liefde. Dus op bepaald moment waren er alleen maar shots van de hoofdrolspeler (overigens geen slecht uitziende man hahaha) die met heel veel vrouwen seks heeft. En dat terwijl je in een bus zit vol met moslim mannen. Oeps. Gauw ipad maar in zo’n hoek gemaneuvreerd dat ik het alleen kan zien. Niet zo’n handige film voor in de bus.We maken een omweg vanuit het busstation naar Sojourn via de vleesmarkt. Als je dit ziet, dan denk ik dat we wellicht wat overdrijven met onze hygiëne in Nederland. En het verrassende is dat niemand van de vrijwilligers ziek is geworden in Maleisië. Dus iets zal er wel goed gaan.Blij weer terug te zijn in Sojourn, omdat het als een thuis voelt in Maleisië. En als je dan terug komt in je eigen kamertje en je bed is opgemaakt met de orang-oetan op je kussen. Ja, dat voelt goed. Besloten om maar op de veranda van het hotel te gaan zitten en even niets te doen. Wilma wil nog wat van de stad zien, ik blijf echt even zitten. Mijn spieren, voel me echt een oud mens. En de wond op mijn voet wordt er ook niet beter op. Beetje erg rood aan het worden.Al starend naar buiten komt Sogar aanlopen. Zijn moeder, tante en zus komen een paar dagen naar Taiping en hij vraagt aan mij wat hij met ze moet gaan doen in Taiping. Hilarisch, hij woont hier zelf al een aantal maanden. Je merkt dat hij er wat tegenop zit, want hij vindt Taiping niet echt heel spannend. Sogar ziet hoe moeilijk ik loop en raad mij aan om bij de apotheek langs te gaan voor Deep Heat en paracetamol. Dan gaat het morgen al weer heel veel beter. Vervolgens laat ik hem mijn snee zien en uiteindelijk kom ik de apotheek uit met ook nog Dettol. Een soort vervanger voor soda. Dettol gebruiken ze hier voor alles wat maar schoon moet worden. Tafels, vloeren, de was en dus ook om een wond te desinfecteren. Toch handig zo’n arts in een hostel.In de middag besluit ik om even wat tijd voor mij zelf te nemen. Het is hier ontzettend gezellig, heel veel gesprekken, maar even pas op de plaats. En zo zit ik om 16 uur in de bioscoop van Taiping te kijken naar Baywatch. Geweldig. In Nederland zou geen man naar deze film gaan, maar hier zit de bioscoop aardig vol met mannen. Alleen of in een groep. Er zitten in totaal 8 vrouwen in de zaal. Persoonlijk vind ik het ook wel wat hypocriet. Ze willen liever niet dat je al te bloot over straat loopt en vervolgens zitten ze te kijken naar een film waar het alleen maar draait om mooie lijven. Ik heb in elk geval een heerlijke middag gehad en teruglopend naar het hotel zit ik te bedenken hoe makkelijk ik mij hier nu kan voortbewegen. De straat overlopen is nog steeds een avontuur, maar we hebben van één van de coördinatoren geleerd dat je gewoon moet gaan lopen. Je gebruikt je hand als een stopteken. Als je eigen politieagent die voor jou het verkeer regelt. En warempel, het werkt ook nog. Stug doorlopen, hand omhoog houden om aan te geven dat ze voor je moeten stoppen en je bent de straat over.In het hotel aangekomen eerst maar mijn voet in de Dettol. Terwijl ik daar zo zit, komt de familie van Sogar. Ontzettende vriendelijke mensen, die rijk geworden zijn van palmolie productie. Sogar vraagt of wij met hun mee willen de kroeg in, een paar huizen verderop. Natuurlijk gezellig. Wilma en ik gaan eerst nog een ijsje en een kop koffie halen bij de MacDonalds. Het is duidelijk dat de ramadan ook hier voorbij is, wat een mensen. En dat terwijl je overal eten kan kopen. Na deze versnapering lopen we naar het café waar de familie van Sogar zit met Emi en Paulien. De fles wodka staat op tafel. Je kan daar je eigen drank meenemen en je betaalt voor de mixen (sinaasappelsap, cola, sprite). En zo sluiten we de avond rond 23 uur af. Morgen weer naar onze vriendjes toe, wekker gaat om 6.15 uur. Zin in.