Zo wat een slechte nacht. Het is nu half 2 en ik zwem in mijn eigen bed. Dit gaat niet goed komen. En het ruikt ook zo muf. Bah. Gaby slaapt dus ik doe gewoon de airco aan. Heeft ze er commentaar op, dan is het pech. Want we vertrekken toch straks weer naar Taiping. Om 8 uur gaat de wekker. Beiden beroerde nacht gehad, hoewel ik wel wat beter geslapen heb met de airco aan. Gaby daarentegen niet. Snel gedoucht en op naar het restaurant van gisteravond. Geen ontbijt in hotel, dus dan maar roti eten. Dit is een soort van pannenkoek uit India. Het wordt ter plekke klaargemaakt maar geloof me, er ging een klont boter op voordat het in de pan ging. Oeps, minstens een kilo is er spontaan weer aangevlogen. Halleluja, maar lekker. Niets geen beleg meer nodig.Ook nu sla ik het drinken maar weer over, want we moeten weer twee uur terug. Zit ik net weer lekker in mijn Netflix film, stoppen we opeens. Denk dat we wel een half uur stil gestaan hebben in de zeer koude bus. Geen idee waarom en waarom moet die airco zo hoog. Blijkt dat we van bus wisselen. Gelukkig staan we bij een benzine station en kan ik snel even plassen. Uit ervaring heb ik standaard mijn vochtige toiletdoekjes bij mij, want WC papier is nog steeds ver te zoeken. Bij het teruglopen word ik aangesproken door een Maleise lilliputter. Gedag, waar kom je vandaan en hand schudden. De Islamtische mannen geven ons vrouwen geen hand, de mannen uit India daarentegen constant. Grappig, die verschillen in cultuur.Om half 1 zijn we thuis en tot onze verbazing komen ook de orang-oetan vrijwilligers aanlopen. Itke en Zatie gaan naar huis, voor hun zit het project er op. Het is de komende dagen feest en ze willen morgen thuis zijn. De Engelse familie gaat gelijk weer naar hun hotel, maar geeft aan dat als een van ons in het Novotel gebruik wil maken van het zwembad, wij een gil moeten geven. En geloof me, die gil heb ik binnen een half uur gegeven. Scarlett en Stephen staan mij al op te wachten in het hotel. Je moet een kamerkaart hebben om de lift in werking te stellen. Op de 6de verdieping ligt een prachtig zwembad. Ik ben even heel gelukkig. Wat heerlijk. Ik kan een handdoek uit de kleedruimte gebruiken. Bakje koffie besteld en de middag daar gelegen. In de tussentijd raak ik aan de praat met Lin en Stephen. Nu blijkt dat zij allebei ook in de farmaceutische industrie werken. Hij als engineer bij Astra Zeneca voor het bouwen van een aantal productie sites. En Lin als qualified person / RP. Nu zal je waarschijnlijk denken: euh, ok, geen idee. Maar vanaf 1 augustus word ik ook RP. Wat is de kans dat je iemand tegenkomt die hetzelfde werk doet als wat je zelf gaat doen? Helemaal omdat er zo’n tekort is aan mensen die RP willen zijn. En hier in Taiping. Dus heerlijk gebabbeld over alle ontwikkelingen. Met name de Brexit. Grappige is dat Lin voor gestemd heeft en Stephen tegen. De belangrijkste reden van Lin is dat het nu net niets is. De UK is lid van de EU maar heeft bijvoorbeeld nog wel haar eigen munteenheid. Doe het of helemaal of niet. En aan de waterkant laait de discussie tussen beiden weer op over dit onderwerp.Rond 17 uur loop ik naar huis en kom ik Gaby tegen. Ik heb er minimaal 5 jaar overgedaan om iemand in Amersfoort tegen te komen op straat. En hier loop ik in het winkelcentrum Ken tegen het lijf en op straat Gaby. Dat verzin je toch niet. Dus ik vraag wat ze gaat doen. Ze zegt massage en ik draai mij acuut om. Het toverwoord voor deze dag. Het is een heerlijke massage, dit keer wat minder hard.Het is de laatste avond van Gaby waarbij ze besluit om deze op haar bed met een boek door te brengen. Ze is niet goed in afscheid nemen en dit werkt voor haar het beste. Nog wat gedronken met een anderen, waaronder de Walker. Wie? Meigo Mark uit Estonia. Hij is 27 jaar en loopt reeds drie jaar de wereld rond. Hij heeft nu al 16000 kilometer gelopen. Onderhoudt zichzelf met het schrijven over zijn avonturen voor een reis tijdschrift in Estland, met het compenseren van muziek (hij is componist en muziekdocent), met het geven van presentaties op scholen en het deelnemen aan interviews voor TV en krant. Zeer intrigerend waarom iemand opeens besluit om te gaan lopen. Hij wil nog minimaal 6 tot 8 jaar lopen. In de avond zingt hij een aantal liedjes uit zijn land van 1 miljoen inwoners. Even is leuk, maar hij gaat er helemaal voor. Wilma besluit maar naar bed te gaan, die kan het niet meer aanhoren. Zelf kaarten we stug door in de hoop dat hij stopt.En toen ging het licht uit. Stroomstoornis in vier blokken. Omdat het dit weekend vakantie is, kan het wel even duren voordat het gemaakt is. Dit betekent naar bed met een zaklamp en slapen zonder airco of ventilator. Ken heeft wel heel schattig overal kaarsjes neergezet. Heeft ook wel iets romantisch. We zullen het zien hoe de nacht verloopt. In de tussentijd nog even naar de wc en naast mij hoor ik Meigo weer met ziel en zaligheid zijn volksliederen zingen. Het is een vrolijke jongen.