Tijd voor de tweede cultuurdag. Johanna gaat deze keer mee. Bus van 8.50 uur, reis duurt slechts 30 minuten. Dat is prettig. Eerste stop is een familiebedrijf in houtskool productie. Deze onderneming wordt geleid door de heer Chuah Chow Aun en zijn jongere broer, de tweede generatie van de familie die sinds de jaren 1930 de zaken bezit. Hij heeft ongeveer 80 werknemers en 100 ovens. De houtskool productie is nog hetzelfde als 80 jaar geleden zonder moderne machines, bijna alles wordt handmatig gedaan. Maar gezond kan het niet zijn. Het proces van houtskool heeft meerdere fasen: eerst worden de bomen geoogst. Alleen de bomen die 30 jaar of ouder zijn worden vervangen door nieuwe jonge bomen. Dan worden ze geladen in kleine boten en verzonden naar de fabriek waar met de hand de schors wordt afgekapt. Vervolgens worden ze gedragen naar de ovens, gevormd als iglo’s, die door de ovenbouwer voor hen bereid zijn. Deze overbouwer gebruikt zijn jarenlange ervaring, in plaats van tekeningen om zijn taak te voltooien.De logs, helemaal vol met hout, worden verwarmd door het vuur die de binnenkant van de oven verhit tot ongeveer 220 °C. Het temperatuurwater verdampt hierdoor uit de logs. Deze fase duurt 8 tot 10 dagen. De conditie van de logs wordt beoordeeld door de kleur van de rook die uit de oven komt. Bij het juiste moment wordt de oven volledig uitgeschakeld en het bakproces blijft gedurende nog eens 12 tot 14 dagen bij een temperatuur van ongeveer 83 °C doorsudderen. Dan, als het vuur niet meer brandt, wordt een koeling proces van 8 dagen gestart.Zodra de oven is geopend, moet het water uit het hout verdampen en het houtskool moet glanzend zwart worden. De warme houtskool wordt uit de hete oven gehaald en gesorteerd, met de hand verpakt geleverd. De meeste houtskool van de fabriek van de heer Chuah wordt naar Japan uitgevoerd. De stukken die niet geschikt zijn voor uitvoer worden lokaal verkocht, waar men van mening is dat ze genezende eigenschappen hebben en muskieten weghouden. Een laatste gedachte, houtskool werd eens gebruikt in plaats van tandpasta! Ugh!Na weer wat frisse lucht gehapt te hebben (had nog mijn witte korte broek aan willen doen, maar het is maar goed dat ik dat niet gedaan heb) tijd voor een korte wandeling naar de mangrove. Aan de andere kant van de straat. Mangrove Forest Reserve staat bekend als het best beheerde duurzame mangrove ecosysteem ter wereld. Deze mangrove-reserve bevat rijk en divers wildlife, vooral veel apen en vogels. Zatie krijgt een stok mee voor de apen. Ze is als de dood voor deze beesten en ze zitten overal.Na een wandeling door de bossen van de mangrove komen we bij het water. Een man nodigt ons uit om een tocht over het water te maken van 1 uur rondom het vissersdorpje Kuala Sepetang. Dit is een kustplaats gelegen in Perak, Maleisië. Ongeveer 60 minuten of 18 km ten westen van Taiping stad naar Kuala Sepetang. Het is een bloeiend vissersdorp en het belangrijkste sprongpunt naar de riviermonden gemeenschap van Kuala Sangga, een Chinese vissersgemeenschap aan de riviermond die gespecialiseerd is in visfokken in kooien. Samen met 4 Chinezen stappen we in. Het is geen onderdeel van het programma, maar voor 20 RM laten we deze kans niet voor bij gaan. Zatie mag gratis mee als onze gids. In de tussentijd heb ik een enorme hoofdpijn. Gisteren echt te weinig gedronken wat nu zorgt voor een soort kater hoofdpijn. Op dat moment dacht ik echt, stik in de ramadan. Sorry Zatie, maar ik ga nu echt heel veel drinken.Wat een prachtige boottocht. Veel apen langs de overkant, adelaars, otters. En er zwemmen ook roze dolfijnen, maar die hebben we niet gezien. Deze heb ik tijdens mijn huwelijksreis in Thailand al gezien, maar was wel leuk geweest.Na de boottocht zijn we naar het vissersdorpje gelopen in de bloedhete zon. Het is een ontzettende warme dag. Ergens een tentje gevonden die open is en bereid is voor ons wat klaar te maken. Prachtig hoe de kok op zeer hoog vuur noedels klaarmaakt. Beetje van dit, beetje van dat. Voor 22RM hebben we 3 cola en 3 maaltijden gehad. Dat is rond de 4 euro voor drie personen. En lekker. De hoofdpijn is gelukkig over. Nog een stukje het dorpje ingelopen, op de brug gestaan om te zien waar we onder door gevaren zijn. Een aantal politie agenten komen aanlopen en willen met ons op de foto. En ze zijn niet de enige hahaha. Omdat hier wat minder toeristen komen, ben je toch wel een soort van attractie. Het vissersdorpje heeft pas sinds 2014 een brug tussen het eilandje met 150 woningen en het vaste land. Daarvoor moesten ze altijd een overtocht per boot maken voor 0,20 RM per keer. De brug is voor scooters en wandelaars en geeft een prachtig uitzicht over het water.Weer terug naar de bushalte lopen en hopen dat de bus niet al geweest is. Een tijdschema is niet helemaal een tijdschema. Gelukkig, daar komt de bus. En rond 1 uur zijn we weer terug in Taiping.Lekker de rest van de middag op de veranda gezeten. Ken en Yin zijn wat uit hun hum. De Engelse familie heeft besloten om te vertrekken naar het Novotel om de hoek. Ze vinden het te gehorig, het is niet geschikt voor kinderen en er is geen cornflakes bij het ontbijt. We hebben ze nog proberen uit te leggen dat het een hostel is en geen hotel. En dat je midden in het centrum van Taiping zit. Wel sneu voor Yin en Ken, want zij hebben erg hun best gedaan om het zo geluidsdicht mogelijk te maken, maar het blijven oude gebouwen. Nu blijkt dat de reisorganisatie de reis zo graag aan het Engelse gezin wilde verkopen dat ze op alles ja gezegd hebben. Ja, het is kindvriendelijk, ja, er is een uitgebreid ontbijt, ja, je hebt je eigen douche en toilet. En als je dan komt met deze verwachting, tja dan valt het ontzettend tegen. Alles draait om verwachtingen. Maar om dan een slechte review te geven aan Sojourn is absoluut niet terecht. Want Yin en Ken kunnen er niets aan doen dat er verwachtingen gecreëerd zijn die gewoon niet kloppen. Ze hebben in 2014 een 9,8 gescoord op booking.com, in 2016 een 9,4. Het is een absoluut heerlijke plek om een aantal dagen/weken te zijn, want het voelt een beetje als thuis. Van mij krijgen ze een zeer goede review. Alleen voor Yin en Ken is hier niet tegen te vechten, hoe goed ze ook hun best doen.In de avond laat Wanda haar zangtalenten horen, waarbij ze zichzelf begeleidt op de gitaar. Kippevel. Daarna nog wat gekaart. Dit keer schuift een Ierse jongen aan, Collin. Hij is een paar weken in zijn eentje aan het rondtrekken. Omdat we morgen om 7 uur de bus moeten hebben, maar vroeg mijn bed in.