6.15 in de ochtend. Heerlijk geslapen, valt me mee de gevolgen van gisteravond. Gelukkig maar. Drie geroosterde witte boterhammen gegeten (eigenlijk meer kleine witte vierkante boterhammen zoals je ze in de landen buiten Nederland ziet). Daarvan weet je al dat over een kwartier denkt: heb ik eigenlijk al ontbeten? Maar goed, het is wel een verwennerij in de ochtend. Vooral nog warm uit de broodrooster met boter en suiker. Heel fout, maar lekkerrrrrr. Af en toe laat ik mij gaan, maar andere dagen gewoon keurig met aardbeienjam. Water check, DEET check, pet check, telefoon check en klaar om te vertrekken. Itke is er reeds. We moeten om 8 uur bij de boot zijn, want de medewerkers van het eiland wachten op ons. Het is een drukke dag want elke vrijdag staat een staff meeting gepland. Alle werknemers moeten hier bij zijn. Ook de eerste keer dat ik de grote baas zie en de dierenarts. Beide statige mannen, die heel duidelijk afstand houden van ons. Je zou verwachten dat ze ons even begroeten, maar helaas. We merken wel heel duidelijk de cultuur bij de moslims mbt de omgang tussen mannen en vrouwen. De mannen staan apart samen met de baas, de vrouwen zitten apart in een groep. De mannen zeggen weinig tot niets tegen ons, vrouwelijke vrijwilligers. Ook geen goedemorgen, ze kijken je niet aan. Maar groeten Jacob en Matt wel. De moslim vrouwen praten ook weinig tegen ons, maar dat is voornamelijk omdat ze geen Engels spreken. Zij groeten ons wel. Behalve uiteraard onze lieve coördinatoren van The Green Lion. Daarentegen zijn de niet-moslim personeelsleden zeer geïnteresseerd in ons en vinden ze het ook heel gezellig om de dag met ons door te brengen. Dit is toch echt een cultuurding. Op het eerste gezicht kan het koud, afstandelijk en niet welkom aanvoelen, maar dat is het zeker niet. Je bent meer dan welkom, alleen het is hoe de interacties hier werken.Wat opvalt is hoe ontzettend stil het is op de boot. De andere dagen wordt er veel gelachen en gepraat. Geen idee waarover, de meesten spreken geen woord Engels. Maar nu de big boss aan boord is, is het opeens zeer stil en timide. Het voordeel is wel dat wij nu veel meer tijd hebben met de apen, omdat bijna iedereen in de vergadering zit. We hebben een tijdje met de apen gespeeld, gezongen, hun nagedaan of zij ons (blijft altijd de vraag). Het is voor hun een geweldige dag, want dit keer krijgen ze brood. En hoe grappig: hun melk krijgen ze via een gieter. Meestal krijgen ze hun melk via een flesje, maar ze vinden het ook leuk om het flesje zelf leeg te drinken. Op bepaald moment zijn de plastic flesjes op en dan wordt het de gieter. Gaby is een inzamelactie begonnen in de hostel, zodat ze wat meer flesjes hebben op het eiland. En terwijl ik April uit de gieter wil laten drinken, duwt ze een stuk brood door de kooi in de gieter. Ze wil graag soppen, hilarisch. Heel voorzichtig met 1 vinger helpt ze mij het stukje brood uit de gieter te krijgen. Smelt, smelt.Daarna is het tijd voor de orang-oetans om te vertrekken naar hun buitenverblijven. Gaby mag dit keer in de tussenruimte van de hokken komen om de apen te begeleiden naar buiten toe. Het was haar moment van de dag. En dit keer mag ik bij de uitgang staan om Didin, Kate en Li Poh te begeleiden naar hun buitenverblijf. En geloof me, nog meer smelt, smelt, smelt. Zodra Li Poh naar buiten komt, steek ik mijn hand uit. Ze grijpt mijn hand en hand in hand lopen we weg. Later pakt Li Poh de uitgestoken hand van Mandy en wil ze gaan schommelen tussen ons in. Net zoals ieder kind van 3 jaar. Hij wil echter blijven spelen en niet het hek door. Dus nog even wat tijd voor een knuffel. Hij pakt mijn beide polsen en dwingt mij als het ware op mijn hurken. Zijn hoofd komt heel dicht bij mijn hoofd en trekt mijn handen naar zijn gezicht toe. Vervolgens kruipt hij in mij, gaat hij op de grond liggen tussen mijn benen in en plotseling heb ik twee handen op mijn achterwerk liggen. Hahaha hilarisch, het blijven jonge mannetjes met een hoop hormonen. Hoewel dit helemaal fantastisch was, is het niet eens mijn moment van de dag.Mijn moment van de dag: het hok van Harry moet schoongemaakt worden. Hiervoor moet Harry naar het hok naast zijn eigen hok. Laat dit nu het hok zijn waar we gisteren een hangmat opgehangen hebben. De deur gaat open en Harry spurt werkelijk waar in 1 keer naar de hangmat en gaat er op liggen. Hij kijkt zo blij. Het was een bijzonder moment dat je iets gemaakt hebt wat werkelijk bijdraagt aan de kwaliteit van het leven van een beest zoals Harry. En natuurlijk blij dat we een hangmat gemaakt hebben die het gewicht van een orang-oetan van 14 jaar kan dragen.Ook de andere apen krijgen in hun nachtverblijf een hangmat. Een mooie taak voor de rest van de ochtend. En dit keer is het Jacob die de kwaliteit van de hangmat gaat testen. Daarna is het tijd voor wat fun. Een van de rangers die in de ochtend ons helpt en onze veiligheid in de gaten houdt, is wel in voor een spelletje. Wij worden uitgenodigd om mee te doen. 10 Keer ronddraaien en dan een flesje in een doel schieten. Hij was er zelf zo slecht in dat hij na de 10 keer draaien tegen een struik viel. De meiden kwamen niet meer bij. Een hoop gegiegel en geflirt tussen de jongens en meisjes die daar werken. Erg leuk om te zien. In de tussentijd wordt er een nieuwe kruiwagen gebracht. Deze hebben ze nog niet; we moeten iedere keer alle afval in een emmer gooien en deze leeggooien. Een kruiwagen is dan toch wel veel makkelijker. Natuurlijk moet deze even getest worden door ons. Een van de rangers, een Maleise dame met DNA uit India is er helemaal voor in en gaat met ons op de foto. Zij zoekt heel veel contact met ons en spreekt zeer goed Engels.Na de lunch, het ijsje, het klaarmaken van de meloensap en de rijstbollen vertrekken we om half 3 weer met de boot terug naar huis. Jacob vertrekt om 5 uur met de trein naar Kuala Lumpur. Hij slaapt vannacht bij Matt en vertrekt morgenochtend naar Bali om wat vrienden op te zoeken. Omdat Matt en Jacob eerder vertrekken dan gepland, brengt het restaurant ook vanavond weer voor 5 mensen eten. De afgelopen twee dagen was dit geen probleem, want Jacob at gewoon het portie van Matt op. Maar nu de beide mannen er niet meer zijn, hebben we voor morgen ook reeds onze lunch.Mandy besluit vroeg naar bed te gaan. Gisteravond hakt er nu toch wel een beetje in. Zelf heb ik nog een tijdje op de veranda van het hotel een filmpje gekeken en geklets met een Nederlandse dame, Pauline. Ze geeft hier reeds drie maanden Engelse les en komt elke dag langs in het hotel voor de wifi en de gezelligheid. Ze slaapt een paar straten verder in een klein appartementje, maar heeft eerder een aantal weken in het hotel geslapen. Ze kent de eigenaar en mag daarom gebruik maken van de faciliteiten.Morgen is het zaterdag en gaan we voor een verwendag. Zondag komen er 5 nieuwe gasten voor het project en verandert de dynamiek in de groep weer. Heel benieuwd.