Vandaag geen eerste werkdag. Het is een nationale moslim dag.En dan is het 2.30 uur en de hemel heeft zichzelf geopend. Wat een hoop water. Het heeft hier al geen 10 dagen geregend, wat bijzonder is voor de regenstad van Maleisië. Hier valt twee keer zoveel regen dan in iedere willekeurig andere stad van Maleisië. Wellicht dat er daarom niet zo veel toeristen komen. Het giet, BOOOOOM (of hoe omschrijf je het geluid van onweer). Halleluja, wat gaat dat te keer. Vind het eigenlijk wel een heel klein beetje heel eng. Maar even manlief gebeld, het is tenslotte nog maar half 9 in Nederland. Klein beetje steun. Was al wel de hal in gelopen, maar niemand die reageert. Blijkbaar hebben zij er allemaal wat minder last van, maar ze slapen ook met hun vieren op een kamer. Daarna zus geappt, die vervolgens ging facetimen. Fantastisch advies van mijn nichtje (of moet ik zeggen nicht, ze is tenslotte al 11) die even mee keek: altijd blijven lachen. Zo, die knal is dichtbij. Gelijk wifi er uit en licht uit. En zuslief niet meer kunnen terugbellen. Gelukkig doet mijn prepaid SIM kaart het wel, dus berichtje gestuurd dat de onweer niet ingeslagen is bij ons in de buurt. Maar aan de knal te horen had het gekund. Niet prettig, meneer de natuur. Achteraf blijkt dat mijn dak uit golfplaten bestaat en dan klinkt de regen dubbel zo hard. Uiteindelijk heb ik over de gehele nacht rond de drie uur geslapen, oef. Jetlag in combinatie met onbekende geluiden werkt ook even niet mee.Tijd voor ontbijt, 8 uur scherp. Moet zeggen dat de douche hier uitstekend werkt. En de oploskoffie smaakt toch best goed als je in deze omgeving bent. Het ontbijt is even keuzes maken: wit toast met suiker, met aardbeienjam of met abrikozenjam. Hmmmm moeilijke keuze. Dan maar wat toast die je vervolgens niet moet laten aanbranden. Sorry ma, toch maar opgegeten. Eten weggooien doe je hier niet. Om 9 uur komen de dames Hike en Shirley mij ophalen voor een rondleiding door Taiping. Het is niet zo’n grote stad. Wel een gevaarlijke stad voor fietsers (niet doen) en voetgangers. Dit komt ook omdat ze hier niet veel wandelen. Je moet je eigen ruimte creëren en op een bepaald moment maar gewoon oversteken. Ze kennen geen voetpad of stoep, dus dan maar langs de kant van de weg. Gelukkig wel rechts, zodat je het verkeer kan zien aankomen (ze rijden hier links). Veel foodmarkets zijn nog dicht vanwege de ramadan. Maar wel een indruk gekregen.De rest van de vrijwilligers hebben zo hun eigen plannen. Gaby (zo heet de Duitse vrouw dus echt) is begonnen aan een wandeling van 6 uur naar een uitkijkpunt, Mandy ondergaat een massage (goed idee!), Jacob is een berg aan het beklimmen en Matt is naar een houtkool fabriek op de scooter. Zelf ben ik de hele dag op pad met Hike en Shirley. Na de lunch in het hotel op naar de Burmese Pool. We worden afgezet door Paul omdat het toch nog best een eind lopen is. Het is een natuurlijke plas, ooit gebruikt door Britse soldaten in de 20-jaren. Helaas door de vele regenbuien is het water niet meer helder, maar zeer modderig. Dus maar niet gezwommen en alleen gekeken hoe gezinnen zich vermaken in het water. Paul weer gebeld en we worden afgezet bij het eerste museum van Taiping. Wel ondertussen allerlei aapjes langs de kant van de weg gezien. Dit museum is tegenover een zeer oude gevangenis uit 1879, waar de zwaarste criminelen zitten. Zeer verouderd. Wil niet weten hoe het er binnen is met deze temperaturen en vochtigheid. Het museum heeft niet echt bijgedragen aan mijn weinig hoge interesse graad voor museums. Vervolgens via Lake Garden Taiping teruggelopen naar huis. Ontstaan tijdens de tin mijn tijd als watertoevoer. Nu een prachtig natuurgebied, waar menig bruidstel hun trouwfoto’s maken.Na 2 uur gelopen te hebben, nog wat bomen gezien te hebben met nog meer aapjes, uiteindelijk geëindigd in de McDonalds. Het mooiste moment van de dag, al was het alleen maar voor de airco. Een leuke kennismaking met Taiping. En met Hike, een Thais meisje van 20 en met Shirley, een Maleis meisje van 20. Allebei een aantal maanden werkzaam bij Green Lion als zomerbaan.In de avond staat het eten al weer klaar. Het diner krijgen we in bakjes die door Hike gehaald wordt bij een restaurant. Daarna nog wat gekaart en op naar bed.