marieke-in-maleisie.reismee.nl

Dag 3: aankomst in Taiping, Perak

Het is zowaar negen uur, niet verwacht zo lang te slapen. Waarom is mijn wekker niet afgegaan? Logisch als je een wekker instelt vanuit Nederlandse tijd en je de middag instelt ipv de ochtend. Even niet helder geweest gisteravond. Zal wel de jetlag zijn geweest. Tijd voor ontbijt. Wat een mega keuze. Voor iedere cultuur wat wils. De American pancakes, Aziatische warme maaltijden, typisch Engels ontbijt. Wat je maar wilt. Ik ga voor de pancakes met cornflakes. Soms zorgt teveel keuze er voor dat je terugvalt op het gebruikelijke en het bekende.Nog wat tijd over. Alvast even checken waar ik straks naar toe moet. Makkelijker om nu naar het station te lopen en de ontmoetingsplek te vinden dan met de zware koffer. Na 5 minuten terug. Toch handig zo’n hotel bij het station. Café latte besteld en gewacht tot 12.45 om opgehaald te worden.Half 1, mijn avontuur gaat beginnen. Op naar de MacDonalds op het station om te kijken of mijn gids er staat. Heerlijk een bekend afspreekpunt. Kan niet missen. En ja hoor, een 20 jarige meisje genaamd Izzetari. Klaar om mij te begeleiden naar Taiping. Net een week in dienst bij de Green Lion organisatie als zomerbaan. In september gaat ze verder met haar masters in science. Ze brengt mij naar een wachtruimte om te wachten tot dat we naar de trein mogen. Zeer georganiseerd. Plotseling verschijnt er een man met een bord en iedereen volgt braaf deze meneer. Aantal roltrappen naar beneden met mijn zware tas (toch al mijn hobby zo’n roltrap naar beneden, laat staan met mijn koffer NOT). In een lange stoet naar de trein. En ik kan zeggen, een zeer moderne schone trein. De schoonmaakster komt ongeveer ieder half uur de WC checken. De beenruimte beetje krap, maar goed, ben ook wat langer en forser dan de gemiddelde inwoner van Maleisië. En weer die muziek. De hele rit door. Was ook al in de trein van het vliegveld naar het centraal station gisteravond. Blijkbaar denkt ergens iemand dat de mensen bij een lange treinreis vermaakt willen worden met muziek….. koptelefoon op en film gekeken. Tip: sinds kort kun je bij Netflix films downloaden en deze terugkijken zonder wifi. Ideaal. Twee Hallmark Christmas films zitten kijken. Ja, ja, we gaan voor pure romantiek in tropisch zomer hahaha.Na 3,5 uur aangekomen in Taiping. Zo, de beklemmende warmte komt je tegemoet, zodra je de deur open doet (helaas zonder koffie). In de trein dikke trui aan vanwege de airco, in de buitenlucht beslaat je bril gelijk. Nog even wachten tot dat de lift verschijnt met twee dames van de Green Lion organisatie. 10 Minuten door de chaos van Taiping.Welkom in Sojourn Beds & Café Hostel. Een klein hotel in de Chinese wijk van Taiping. De helft van de bevolking is moslim. Het overgrote andere deel is Chinees. En helemaal in Taiping, omdat de Chinezen veel in de tin mijnen van Taiping gewerkt hebben. Deze zijn nu dicht, maar de Chinezen zijn blijven hangen.Zeer vriendelijk ontvangst door Paul Row, eigenaar van de Green Lion organisatie, een organisatie waar Travel Active in Azië veel mee samenwerkt. Koffie, thee en water kan zo gepakt worden. Voor de overige drankjes zelf geld in een blikje doen. Elke ochtend gezamenlijk ontbijt, het avondeten is om 18 uur. Door deze activiteiten gezamenlijk te doen, leer je ook snel de andere vrijwilligers kennen. Morgen is het een vrije dag, vandaar dat we morgen om 8 uur ontbijten. De overige dagen moeten we om 7.15 uur vertrekken voor ons werk, dus vroeg op.Na de incheck word ik door Ken, de eigenaar van het hotel naar mijn kamer gebracht. Echter eerst schoenen uit, anders mag ik niet verder. Zeer proper en een bekend onderdeel van de Aziatische cultuur. Hij kijkt naar mijn tas en maakt de opmerking hoe zwaar de tas is. Ik denk nog ???? wat maakt dat uit. Nou wel als je een zeer stijle trap op moet. Tas op mijn rug en we gaan er voor (hijg, hijg, hijg in die warmte). Hij verontschuldigt zich bij het naar boven lopen voor de kleine kamer. Ach, wat is klein, denk ik nog. Het is een kamer voor mij alleen met airco, dat is het belangrijkste.Je hebt klein en je hebt klein, maar deze kamer is wel erg klein. Zowaar 2,5 bij 2 meter breed en een stapelbed. Het onderste bed is mijn kast. Je moet mij niet zien boven komen, vroeger ging dat toch een stuk makkelijker zucht. Een gezamenlijk douche en toilet met de overige gasten van het hotel. Bijna allemaal vrijwilligers die voor hetzelfde project werken. Een Canadese jongen Jacob, een Duitse vrouw Gerda (geloof ik, morgen nog even navragen), een Australische dame Mandy en een Engelse jongen Matt.Tas uitgepakt, korte broek aan en mijn slippers. En maar eerst eens een kop koffie. Begrijp nu waarom Yin, de vrouw van de eigenaar, bij het klaarmaken van de oploskoffie aangaf dat er een aantal goede koffie tenten in de buurt zijn. Zo wat een bocht. Morgen maar even bij zo’n koffie tent kijken.Rond 18 uur komen de vrijwilligers thuis van een weekend zon, zee en strand. Even voorstellen en gelijk word ik uitgenodigd om mee te gaan eten. Heerlijk informeel. Ze gaan eerst nog even douchen en dan de stad in. Op pad voor een echte locale maaltijd. Overal staan tafeltjes op openbare plekken met daarom heen allemaal kleine restaurantjes waar je eten kan gaan halen. Een soort food market. Gekozen voor kip met paksoi en knoflook en uiteraard de cola. Elke dag een blikje cola om de maag te zuiveren. Heerlijk gegeven, alhoewel het wel erg scherp is. Het is nu erg druk omdat de moslim bevolking pas na zonsondergang mag gaan eten ivm de ramadan. Maar dan mag je ook wel genieten van een erg mooie zonsondergang. Gelijk voor morgen afspraken gemaakt hoe de nationale moslim feestdag te besteden en toegevoegd aan de app groep.Het is nu 22 uur. De airco is de kamer aan het afkoelen. Eens kijken hoe goed de wifi werkt op de kamer. En ja hoor, gelijk via FaceTime contact met het thuisfront. Even bijgepraat, deze blog geschreven, Netflix film gekeken en het is nu middernacht. Bijna bedtijd. De airco maar uitgedaan. Omdat ik op het bovenste bed slaap, krijg ik alle afkoeling van de airco recht in mijn gezicht. Te grote airco voor de kamer. Ik ga er maar niet mee slapen, want dat is wel erg koud. Maar als start prima.

Reacties

Reacties

Meya

Hi Mariek,

Leuk om te lezen. Dat jij boven in het stapelbed slaapt, vind ik wel heftig zeg ;)

Mark

Mooi verhaal leuk beschreven!
Veel plezier nog!
( bovenste bed kast, onderste bed slapen? Scheelt veel gekkin en wellicht kan de airco aanblijven ????)

Mark

Gekkin = geklim ????

Floor de CvC

Leuk verhaal schat , veel plezier en geniet ervan. Kus.

Errol

Goed bezig liefje. Mooi verhaal weer. Ik ontdooi wel wat uit de diepvries ???????????? geniet maar van het lekkere eten daar. ????????????

Robert de Ceuninck

Heel stoer Mariek! Ik ben eens rustig voor je blog gaan zitten. Zie uit naar de volgende ???? Geniet ervan!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!